20.04.2014 Bad Salzdetfurth – Almanya Kupası #2

Merhaba,

Almanya kupasi, Almanya’da uluslararasi Bundesliga’nin bir alt kategorisinde bulunan 9 yarislik bir seridir. Bundesliga yarislari uluslararasi puan verirken, Almanya kupasi yarislarinda puanlama ulusal kategoride fakat yabanci veya yerli tüm sporculara aciktir.

Cumartesi aksamindan itibaren kendimi iyi hissetmeye baslamistim. Arka arkaya yapilan yarislarda bu zamana kadar hep formum daha da iyiye gitmistir. Genelde bir cok sporcu ikinci güne daha yorgun cikar. Bense ertesi gün yarisinda daha iyi olurum.

Pazar sabahi uyandigimda da bunu hissetmistim. Aliskin oldugum gibi, yaris sabahi gergin, sakar ve heyecanliydim. Bacaklarimda da o adrenalini daha sabahtan hissediyordum. Iyiye isaretti bu tabi ki. Hep beraber yapilan güzel bir kahvaltinin ardindan yaris alanina gittik. Gercekten heyecanli ve gergindim. Ben kisisel hazirliklarimi tamamlarken, menajerimiz Thomas da bisikletimi hazirladi. Hava harikaydi. Parkur kurumustu. Isinmaya basladim. Yaklasik 5 dakika sonra müthis bir sürpriz karsimda belirdi. Facebook arkadasim, sirf benimle tanismak icin Hollanda’dan, 400km’den fazla yol katederek yarisimi izlemeye gelmisti. Müthis mutlu oldum. Günümün en büyük sürpriziydi.

12.30’da yaris basladi. Ilk tur benim icin yine zor ve pek hizli degildi, fakat düne göre daha hizliydi. Cok aci cekmeme ragmen tempomu korumaya zorladim kendimi. Nefes almakta cok zorlandim. Ikinci turla birlikte toparlandim ve nabzimin sürekli limitlerde gitmesi icin elimden geleni yaptim. Cünkü bu nabizlarda, bu hizda yarismayi özlemistim. Ilerleyen turlarda artik suyu bile zor yutar olmustum ama tempomu düsürmemem gerekiyordu. Bu sefer tur yemek istemiyordum. Ayrica antrenman icin de olmasi gereken buydu. Parkurun kurumus olmasi yarisin hizli gecmesini sagliyordu. Dinlenecek zamanim yoktu. Teknik inislerde artik kendimi bulmus ve eskisi gibi hizlanmistim. Yokuslarda da limitlerimin ötesine gecmeye calisarak mümkün oldugunca hizli tirmandim. Bir önümdeki sporcuyla aramda neredeyse yarim turluk mesafe vardi. Tempomu hic düsürmedigimden, hatta daha da arttirdigimdan son tura dogru giderek yaklastim ve son turda artik sadece bir kac metre vardi aramizda ama bitis cizgisi de cok yakindi. Yaris yine 60 dakika üzerinden yapildigindan, bir tur daha gidecegimizi düsünüyordum. O turda onu gececegimden emindim. Fakat yarisi bitirdiler. Ayni parkurda, ayni tur sayisiyla, bir önceki güne göre 10dk daha hizli, tur yemeden, kazasiz, yaristan ve kendimden müthis zevk almis olarak 4. tamamladim yarisi. Böyle yarismayi özlemistim. Inanilmaz tatmin olmus hissettim. Henüz 180 üstü nabiz ortalamasina ulasamiyorum fakat önemli olan yaris icerisinde her seyi yaptigimi bilmek!

 

Izninizle biraz da takimdan bahsetmek istiyorum. Arkadaslarimla birlikte cok eglenceli, bol gülmeli, stressiz bir hafta sonu yasadim. Juliane Reich bizim icin yemek yapti ve yarislarimiz sirasinda hic durmadan kosturarak fotograf cekti. Menajerimiz Thomas Schröder’i ise tarif edemiyorum. Her konuda tam bir uyum icerisindeydik. Benimle konusup beni rahatlatti. Bisikletimi temizledi, bakimini yapti. Bisiklete sadece pedal cevirdigim zamanlarda dokundum desem yeridir. Gercekten takimimizdaki arkadaslik ve takim ruhu bekledigimden cok daha iyiydi. Bu beni cok mutlu etti; cünkü bir yarisa gittiginizde, etrafinizdaki insanlarin olumlu veya olumsuz olmasi sizi cok etkiliyor. Bütün bu güzel yaklasimlar icin takim arkadasim Toni Rudolph’a, kiz arkadasi Juliane Reich’a, bizimle kalan diger arkadaslarimiz Martin Schöne, Orlando Petsch ve Christopher Maletz’e ve özel olarak da Thomas Schröder’e tesekkür ediyorum.

 

Ayrica Almanya’nin uzak bir yerinden ve Hollanda’dan sirf benimle tanismak ve yarisimi seyretmek icin gelen Rainer Mauritz’e ve Victor Zandbergen’e bana verdikleri onur ve gurur icin cok tesekkürler. Müthis bir duyguydu. Kelimelerle anlatamam.

Benim icin harika bir gün ve yaristi. Güzel bir hafta sonu da böylece sona ermis oldu.

Sevgilerimle…